Tocht naar Ovamboland

Het is zover, we gaan naar het noorden. 675km geeft de routeplanner aan. We kunnen niet zo snel, hooguit 100km/uur. Dat zou in 8 uur te doen moeten zijn. Omdat het overdag heet kan worden, vertrekken we om 7 uur. We rijden met twee auto’s, zodat we elkaar kunnen helpen, mocht er iets gebeuren. Het is lekkerkoel zo vroeg en het rijdt lekker. Zoals altijd, bepaald de langzaamste van de voertuigen de snelheid. Dat is de auto waarin wij rijden. Wij mogen voorop. De tank is vol gegooid zaterdag, dus we kunnen wel even vooruit. Toch controleren we nog even of hij echt vol is.
Al snel komen we op de weg naar het noorden, waar elke 10km de afstand tot de volgende plaats staat aangegeven. De eerstvolgende plaats is Otjiwarongo. De snelheid ligt tussen de 80 en 100km/uur, afhankelijk of we de heuvel opgaan of afgaan.

We passeren de Omatako, een meestal droogstaande rivier. 100 km naar het oosten ligt Osire, waar we met kerst waren. Na ongeveer140km zien we links opeens neushoorns, en daarna heel veel antilopes. Het blijkt een gamefarm te zijn. Maar toch hebben we de neushoorns gezien! Wat een beesten! En we hebben een foto! Op de terugreis zien we hier zebra’s, wilde besten, sabelantilopes en struisvogels. Wat een weelde!
Voor Otjiwarongo zitten een paar behoorlijke bulten in de weg, waar de auto behoorlijk moeite mee heeft. Otjiwarongo ligt net over een kwart van de route, dus we hebben nog even te gaan.
Vanaf hier heeft de weg gezelschap van het spoor naar het noorden. Net voorbij Otjiwarongo is een roadblok. Meestal mag je dan doorrijden, maar vandaag moeten we het rijbewijs aan de politie laten zien. Vooral het internationale rijbewijs is erg interessant. Na de vraag waar we naar toegaan en het antwoord, mogen we doorrijden.
Op naar Otavi, 120km en geen plaats tussen Otjiwarongo en Otavi. Na Otavi gaat het naar Tsumeb. Langzaam wordt het landschap groener en komt er hier en daar landbouw. Voor Tsumeb moeten we ook de bergen in, met een heuse bergpas. Hier rijden op het laatst nog 25km / uur, maar we komen boven en maken weer vaart, om in Tsumeb af te slaan naar het noordwesten. Hier halen we een volle tank brandstof en een beker warme koffie. Ondertussen begint het te regenen. Nog 320 km te gaan. Maar het is asfaltweg, dus dat moet lukken.
Het regent nu wat harder, dus maken we een foto. En dan gaan alle sluizen open. Een tropische regenbui. Ruitenwissers op zijn snelst, de voorruit beslagen, spoorvorming vol water en tegenliggers aan de lopende band. We nemen behoorlijk snelheid terug, wat als er een vrachtauto van de andere kant komt zien we niks meer. In de andere auto kan de chauffeur net een frontale botsing voorkomen, door de berm in te schieten als een tegenligger uit het spoor raakt. Het is noodweer. Bijna beangstigend zo’n felle regen. En het duurt een behoorlijke tijd.

Ondertussen koelt de koffie mooi af. Uiteindelijk is hij lekker en goed te drinken.
Na de regenbui hebben we weer een roadblok, die we zonder problemen passeren. Vanaf nu zijn er steeds wel huizen te zien en zijn er snelheidsbeperkingen. Gelukkig is het land vlak, zodat we vrij snel weer op snelheid zijn. Wel zijn de wegen zo 100km kaarsrecht. Ergens links is de Etosha-pan, met rondom lodges, waar veel handwijzers naar toe wijzen.
Naast de toenemende bebouwing, zijn er ook steeds meer loslopende dieren, zoals ezels, koeien en geiten. Die grazen zo langs de weg en steken ook zo de weg over als het hun uitkomt. Gelukkig is de berm erg breed en zie je het aankomen. Snelheid terugnemen als je een beest langs de weg ziet dus. Eén keer gaat het net goed, als een stier plotseling de weg oversteekt. Gelukkig geen tegenliggers, zodat we de andere weghelft kunnen gebruiken.
We passeren Ondangwa, een behoorlijke stad, met geregeld vliegverkeer naar Windhoek. Dan begint ook het gebied waar in de regentijd soms hele stukken blank staan. De weg loopt dan over een lage brug. In de gebieden die onder water komen te staan is ook geen bebouwing. Het heeft afgezien van palmbomen en Afrikaanse bebouwing, wel iets van Friesland, maar dan vele malen droger.
Uiteindelijk komen we veilig op onze bestemming in Ovamboland aan. We worden verwacht. Eten en dan is het tijd om te gaan slapen. Wat een energie vretende rit.